Nicolas Destino: ontwerper zonder grenzen

Nicolas Destino is bij onze ontmoeting net terug van Miami Beach. Hij nam er deel aan een grote internationale kunstbeurs. Meer precies één van de satellietbeurzen van het gereputeerde Art Basel, samen met Hongkong. Niet alleen is er een verschil van dertig graden, Miami biedt vooral ook een nieuw forum voor deze jonge ontwerper uit…

Domino Effect

Hij is heel actief op sociale media en Nicolas Destino doet er ook alles aan om zich ook buiten Europa te laten kennen. Hij liet zich opmerken via een project van designdoeken dat hij twee jaar geleden ontwikkelde. “Een galerie merkte me op, contacteerde me en stelde me voor om aan de beurs voor hedendaagse kunst Scope deel te nemen”, vertelt de jonge kunstenaar bescheiden. “Op een gegeven moment moét je internationaal kijken. Doornik is een mooie stad, goed gelegen, maar de wereld stopt hier niet. En ja: Miami, de Verenigde Staten, dat is een mooi debuut. Verzamelaars van over de hele wereld krijgen je werk te zien. Meer dan 50.000 bezoekers. Een galerie uit Los Angeles en een koppel van Palm Beach toonden interesse voor een werk. Het doel van de beurs is om te verkopen, ook al zijn er om redenen van discretie geen prijzen zichtbaar”, lacht hij, “Binnenkort zal Galerie Rasson in Doornik een paar van deze doeken tentoonstellen.” Je hoeft dus geen vliegtuig op om Nicola’s nieuwe werk te zien.

Samenwerking met bedrijven uit de grensregio

“Voor de realisatie van mijn doeken en meubels kan ik al een heel aantal jaar buigen op een netwerk van professionals: fabrikanten en ambachtslui die hun vak tot in de puntjes beheersen. Ik waak over het hele productieproces: ik controleer de tinten en kleuren, ik geef heel precieze instructies”, legt Nicolas uit, “Ik werk met mensen uit Doornik en de regio, maar ook met bedrijven zoals DBI uit Orcq dat gespecialiseerd is in lakken en waarmee ik recent nog een project gedaan heb voor de ‘Bon Marché’ in Parijs. Ik werk met PPCI in Zwevezele voor het lasercutten van metaal, ze hebben ook een verfcabine. Ik werk nu al tien jaar met hen en wat ik fijn vind is dat als ik een stuk ga afhalen ik het niet in alle richtingen moet houden om foutjes te detecteren. Ik heb een blind vertrouwen in hen. En wat helemaal super is, is dat het een bedrijf is dat series van honderden stukken produceert voor de grote lichtfabrikanten en dat ik hen intussen ook mag vragen om een uniek stuk te produceren, met hetzelfde professionalisme gemaakt. Voor houtbewerking trek ik naar Brussel. En voor het maken van een trofee heb ik een bedrijf gevonden in Dinant. Mijn adresboekje vult zich met de jaren.”

Toen ik een kleine jongen was…

37 jaar geleden werd Nicolas geboren in Moeskroen en zijn jeugd bracht hij door bij zijn ouders in Dottignies. De kleine jongen was wat op zijn eentje, ging ook niet voetballen ondanks de pogingen van zijn ouders. De buurt waar hij opgroeide was nog niet zo verstedelijkt als nu en gaf uit op de velden. Met zijn buurjongen trok hij dagelijks op verkenning in de natuur. “Dat heeft mijn handigheid en observatievermogen versterkt. We maakten hutten en tenten. Bij de scouts was ik helemaal in mijn element, met de meerdaagse tochten, het overnachten in schuren. Ik heb er leren mijn plan trekken”, herinnert Nicolas zich met enige nostalgie. “MacGyver fascineerde me, die vond altijd een ingenieus truukje. Playmobil heeft me ook beïnvloed, in het bijzonder die van de medische wereld, mijn eerste Playmobilset. Mijn pa vertelt dat ik veel tekende, ik was heel toegewijd. En mijn grootmoeder kwam elke vrijdag langs bij ons en ze had het Vlaamse magazine ‘Thuis’ mee, een tijdschrift over hedendaagse woningen. Dat vond ik indrukwekkend, want bij ons thuis was de inrichting somber en heel klassiek-rustiek.”

De eerste stappen in het ontwerpen

“Mijn vader heeft zijn hele leven gewerkt als drukker in Moeskroen. Hoezeer ik ook zijn werk respecteer, toch had ik snel door dat dit mijn ding niet is. Ik ben ontwerp gaan studeren in St Luc in Doornik en dat leidde tot een heel aantal eerste realisaties, waarbij ook een stoel uit gekleefde lamellen, de Pi. Met die stoel heb ik een prijs behaald en dat was mijn eerste externe erkenning in een wereld waar het niet makkelijk is je plek te vinden. Dit gaf mijn carrière vleugels. Daarna volgde nog een prijs voor mijn lichtgevende ladder, toen ik amper afgestudeerd was”, vertelt Nicolas. Hij houdt er aan dat zijn ontwerpen uitmonden in ‘een functioneel object dat in serie vervaardigd wordt. Drie essentiële elementen.’

Tussen 2005 en 2010 werd zijn werk tentoongesteld in Le Grand Hornu, in het Cinquantenaire Museum en in het Atomium. Hij maakt de trofee voor filmfestival van de liefde in Mons en van de NRJ Startup wedstrijd. Hij ontwierp het decor voor de nieuws- en debat-uitzendingen van No Télé, de zender van wallonie picarde. In de Design Week van 2017 in Parijs mocht hij tentoonstellen in de ambassade van België.

De Belgische collectie

“Deze collectie ben ik tien jaar geleden opgestart, in een periode van spanningen tussen Wallonië en Vlaanderen. Ik droeg bij aan een evenement dat drie ontwerpers wilde verzamelen: een Vlaming, een Waal en een Brusselaar. Ik heb altijd graag België gepromoot en deze collectie is dan ook geboren uit de wil om ons land te presenteren: het is een label, een fabrieksmerk”, legt de ontwerper uit. “Op mijn visitekaartjes staat ‘Nicolas Destino – Belgium’. Ik leg ze prominent in de kijker zoals recent nog in le Carrousel du Louvre.”

En hoe reageert het publiek op deze reeks objecten in Wallonië, Vlaanderen of Frankrijk?

“Er zijn bezoekers die vragen stellen, die het grappig vinden, die de kleuren ook meteen herkennen. ‘Zwart-geel-rood’, ook als het zwart domineert. Ze zijn geprikkeld omdat het om ongewone stukken gaat. Het horloge is intussen opgenomen in de permanente collectie van het BELvue Museum. En een exemplaar van ‘meuble.belge’ met de kroon bevindt zich in het Provinciaal Hof in Namen.

Is het een politiek gebaar? “Beter solidair te zijn dan zich af te scheuren. Ik zie de zin niet om ons intern te verdelen. Ik vind het zinvoller om harmonie te zoeken en te schitteren met een mooi beeld… deze collectie presenteert een herwerkt en heropgemaakt België”, concludeert Nicolas Destino met een glimlach.

Aniko Ozorai