Voorzitter Forum van de Eurometropool wil kloof op arbeidsmarkt helpen dichten
Hij is nog maar een jaar voorzitter van het Forum van de Eurometropool, maar het gaat vooruit. “Twee jaar is kort”, zucht Sébastien Poliart, “De tijd gaat snel, zeker als je je plannen in actie wil kunnen omzetten.” We treffen elkaar op het Ramdam-filmfestival in Doornik. “Wist je dat alle films hier tweetalig ondertiteld zijn?…
Een tafeltje in de bar onder cinemacomplex Imagix in Doornik. Het Ramdam-festival draait op volle toeren. Ons gesprek wordt onderbroken door telefoons, sms-en, collega’s en vrienden die hem komen groeten. Het tekent Sébastien ten voeten uit: bezig, vriendelijk en aanspreekbaar. Sedert een jaar is hij voorzitter van het Forum van de Eurometropool Lille – Kortrijk – Tournai. Het Forum verzamelt het middenveld uit de grensregio. Het is een autonoom en apolitiek orgaan. De institutionele Eurometropool – die overheden van de drie regio’s verzamelt – wordt daarentegen wel politiek aangestuurd.
“We moeten de zaken zelf ook meer in handen nemen”
De eerste jaren werkte het Forum eerder als een adviserend orgaan, nu wordt meer samengewerkt met politici en ambtenaren in de schoot van de Eurometropool. “Maar we moeten de zaken ook zelf in handen nemen”, vindt Sébastien, “Kijk naar de Repair Cafés. Ook daar nemen mensen initiatief. Daar willen we ons nog meer op focussen: op het ondersteunen en samenbrengen van de vele initiatieven en acties op het terrein. Als het kan samen met de Eurometropool, maar we kunnen ook zelf zaken opzetten.”
“De Eurometropool kan een labo zijn”, zegt Sébastien Poliart, “Ik wil dat mensen naar een vergadering van het Forum komen en naar huis gaan met het gevoel dat ze hebben kunnen bijdragen, dat er een stap vooruit is gezet. Het moet van onderuit komen. We kunnen zelf nog thema’s vastpakken en we kunnen ook inspelen op vragen.”
“Straks vergaderen we hier met de mensen van het Forum. We hebben al een aantal interactieve brainstorms gehad over wat we willen realiseren. Nu willen we dit vertalen in een aantal werkgroepen: mobiliteit, de blauw-groene ruimte, opleiding, communicatie over de Eurometropool en cultuur. We zullen ook meer ‘s avonds vergaderen om toe te laten dat mensen die overdag werken kunnen aansluiten, het is tenslotte vrijwilligerswerk.”
“Levenslang leren maakt ons sterker op de arbeidsmarkt”
Zelf is Sébastien Poliart gepokt en gemazeld in het vrijwilligerswerk. In Doornik was hij onder andere twintig jaar actief bij het Rode Kruis. Dat heeft hij nu even gestopt om zich te kunnen wijden aan het Forum. “Als ik praat met mijn leeftijdsgenoten hier dan kennen ze de Eurometropool niet. Ik vind dat jammer. Hier liggen zoveel kansen. Arbeid en opleiding zijn mijn stokpaardje. Ik zou willen dat we in de Eurometropool beschikken over een overzicht wat je overal kan leren, ook in het avondonderwijs. En dat we mensen motiveren om zich bij te scholen, ook over de grens. Levenslang leren maakt ons sterker op de arbeidsmarkt. Een arbeidsmarkt die bovendien grenzeloos is. We moeten allemaal wat uit onze comfortzone komen.”
Sébastien heeft zelf een bedrijf, hij kent het klappen van de zweep. “Het is niet zo moeilijk om over de grens te ondernemen, je moet het gewoon doen. Er zijn organisaties die je op weg helpen en begeleiden. Hier in Doornik kijken ondernemers heel snel richting Brussel. Maar ik raad ze aan eerst even te kijken naar Roubaix of Tourcoing. Het is vlakbij, en als het daar lukt, dan zal het verderop ook lukken.”
De problemen van alledag aanpakken
Veel hangt af van kennis, elkaar kennen, mogelijkheden zien en benutten volgens Sébastien Poliart. “Mensen kennen de voordelen in deze grensregio niet. Neem bijvoorbeeld de goedkope regeling waarmee je kan reizen met de trein tussen Doornik, Rijsel en Kortrijk. Nu, ik snap dat wel. Mensen voelen zich Europeaan, Belg, Fransman, Waal of Vlaming, ze wonen in een gemeente. En dan heb je nog die laag van de Eurometropool. Het zijn veel identiteiten en referentiekaders. Maar toch: we moeten inzetten op de Eurometropool. Kijk hoe de Britten zullen verliezen met de Brexit. Zich afsluiten is geen oplossing, grenzen wegwissen is eerder de oplossing.”
“Werken voor de grensregio, dat betekent dat we de problemen van alledag moeten aanpakken die mensen ervaren. Dat kan gaan over treinen, maar ook over diploma’s die niet erkend worden, of opleidingen die niet afgestemd zijn. Over zorgen dat mensen werk vinden. Ik doe zelf met mijn bedrijf beroep op stagiairs vanuit allerlei opleidingen en ik ben blij dat ik hier een groot aanbod aan gemotiveerde krachten vind.”
Taal als uitdaging
“Ik kan een basaal gesprek voeren in het Nederlands, maar Nederlands spreken is bijzonder complex. Nochtans: het is belangrijk”, zegt Sébastien Poliart. “Taal wordt de uitdaging voor de toekomst. Zorgen dat Fransen en Walen de taal kunnen spreken in Nederlandstalige bedrijven. En ook omgekeerd.”
Een tweede uitdaging is voor Sébastien de digitale transformatie. “Dat zal nog veel effecten hebben op onze arbeidsmarkt. Permanente vorming, goede opleidingen, dat is wat we nog meer in een netwerk moeten kunnen doen. Ik stel vast dat er een mismatch blijft tussen aanbod en vraag op de arbeidsmarkt. De Franse studenten hebben de weg naar België al gevonden. Maar er kan nog meer.”
Na ons gesprek start het Forum. Het is een bont gezelschap dat in dialoog gaat met elkaar. Oudere en jongere mensen, mannen en vrouwen, wel weinig etnisch-culturele diversiteit. Themavlagjes worden rondgezet in een zaal, groepjes verzamelen rond de vlagjes. Het gesprek start meteen. Sébastien Poliart loopt glunderend tussen de groepjes en knipoogt. Het Forum van de Eurometropool blijkt geen stoffige ceremonie te zijn, maar een dynamisch treffen met gelijkgezinden die de grensregio beter willen maken.
Bart Noels